Van sterke bodem dat verdween tot diepe kracht
28/06/2022 - 21:10
17 jaar geleden belandde mijn leven in een heel ander landschap.
De grond onder mijn voeten, waarvan ik jaren lang op aardde, leek opeens weg te vallen.
Ik zag letterlijk voor me dat ik zomaar de diepte in zou kunnen vallen. Maar in plaats van deze duik in te zetten, besloot ik om in de lucht te blijven hangen en me vast te klampen aan verschillende balletjes die rond zweefden.
Angstvallig greep ik van de ene bal naar de andere, in de hoop dat ik ondertussen niet zou tuimelen en onderuit zou gaan.
Met gespannen lichaam hield ik deze “hang”-toestand best wel lang vol. Maar geleidelijk aan drong het tot me door dat er iets knaagde aan mij. Het hangen werd me steeds zwaarder en zwaarder..
En dan gebeurde het.. De diepte werd ineens werkelijkheid. Met een razend tempo viel ik naar beneden en wist ik lange tijd niet waar ik zou neerstorten.
Tot ik besefte dat het helemaal ok is om te vallen. Tot ik inzag dat ik best wel mag loslaten, mag vertrouwen dat ik sowieso ergens terecht kom.
De angstballetjes waar ik eerder aan hing, kregen plaats voor een vertrouwensvlak die er altijd zal zijn. Weten dat ik steeds wordt opgevangen, weten dat waar ik ook val of naar toe ga, het overal ok is.
Ik besefte dat vallen, moeilijke blokken tegenkomen, tuimelen, best wel verrijkend kan zijn.
Nu, 17 jaar later, heb ik ontdekt dat de bodem die ik had verloren, terug te vinden is in mezelf, mijn eigen innerlijke kracht. Ik weet en ik vertrouw erop dat ik er kan staan, mijn doelen kan bereiken en dat ik mag vallen en steeds opgevangen zal worden door de bodem diep in mezelf.
Speciaal vandaag wil ik de dankbaarheid om deze weg uiten. De bodem en sterke kracht die er was voor me maar jammer genoeg 17 jaar geleden van ons heen is gegaan, en nu enorm sterk in mezelf leeft, heeft vandaag zijn verjaardag.
Lieve papa, ik wens je een hartverwarmende verjaardag hierboven!! Ik zie je graag.
